سلبریتی های مشهور برای داشتن لبخند هالیوودی، در سنین نوجوانی یا جوانی از ارتودنسی برای مرتب کردن دندان های خود استفاده کرده اند؛ زیرا زیبایی ظاهرشان باعث ایجاد فرصت های شغلی برای آنها می شود. چهره بسیاری از این افراد، بعد از طی کردن پروسه درمانی توانسته است تفاوت های آشکاری پیدا کند. ما قصد داریم تا شما را با ارتودنسی سلبریتی ها آشنا کنیم.
ارتودنسی برای درمان ناهنجاری های فک و دندان به کار می رود که این متد درمانی می تواند چهره بیمار را بهبود ببخشد، باعث افزایش سلامت دهان و دندان شود و طرح لبخند بیمار را نیز اصلاح کند. اگر بیمار دچار مشکلاتی مانند فاصله بین دندانی، نامرتبی و ناهماهنگی دندان ها، جا به جایی خط میانی، اوربایت، اپن بایت و آندربایت باشد، برای درمان این مشکلات باید از ارتودنسی استفاده کند تا موقعیت دندان ها به تدریج تغییر کنند و صاف و مرتب شوند.
بهترین سن برای درمان با ارتودنسی سن ۷ سالگی تا قبل از بلوغ کودک است اما در سنین بزرگسالی نیز می توانید از درمان های ارتودنسی بهره ببرید. تنها ایرادی که وجود دارد این است که در بزرگسالی مدت زمان درمان کمی طولانی تر خواهد بود اما امکان رسیدن به نتیجه مورد نظر وجود دارد.
سیم کشی های ارتودنسی باید هر ۴ الی ۶ هفته یکبار تنظیم شوند و طول دوره درمانی با توجه به نوع مشکل، شدت آن و سن بیمار می تواند ۱ الی ۳ سال طول بکشد. به دلیل فضایی که بین دندان ها و بریس ها وجود دارد، امکان رشد باکتری ها بیشتر است؛ بنابراین رعایت بهداشت دهان و دندان در طی این پروسه درمانی، بسیار مهم است.
عوامل ژنتیکی و محیطی میتوانند بر ناهنجاری های فک و دندان ها تاثیر بگذارند.
افراد مشهور ممکن است از انواع روش های ارتودنسی ثابت جهت رفع ناهنجاری های فک و دندان های خود بهره ببرند. در درمان های ارتودنسی ثابت می توان حدود نیم میلی متر در ماه دندان ها را حرکت داد. از مزیت های مهمی که ارتودنسی ثابت دارد این است که به صورت ثابت بر روی دندان ها قرار می گیرد و نیازی به همکاری بیمار ندارد؛ در نتیجه روند درمانی می تواند کمی سریع تر انجام شود.
در متن زیر به ذکر انواع ارتودنسی ثابت می پردازیم:
ارتودنسی فلزی به دلیل اینکه هزینه درمانی کمتری دارد، مورد استفاده افراد بسیاری قرار گرفته . در این روش، ارتودنتیست از بریس هایی از جنس فلز ضد زنگ استفاده می کند. بریس ها با چسب بر روی دندان ها قرار می گیرند و سیم های ارتودنسی با کش های ارتودنسی به براکت ها متصل می شوند تا باعث قرارگیری دندان ها در مسیر صحیح خود بشوند.
ارتودنسی سرامیکی از نظر عملکردی مشابه ارتودنسی فلزی است، اما بریس های به کار رفته در این سیستم از جنس سرامیک یا پلاستیک هستند که به صورت شفاف یا هم رنگ دندان ها وجود دارند. به دلیل اینکه این سیستم به راحتی قابل تشخیص نیست، جزء «ارتودنسی نامرئی» نیز قرار می گیرد. از جمله معایب این سیستم ارتودنسی می توان به پتانسیل لکه پذیری، میزان بالای شکنندگی و ترک خوردن آن اشاره کرد.
در «ارتودنسی لینگوال» یا «ارتودنسی زبانی»، بریس ها بر پشت دندان ها چسبانده می شوند. چون که براکت های این روش به صورت سفارشی ساخته می شوند، کمی گران تر هستند. این سیستم برای تنظیم روی دندان ها مدت زمان بیشتری وقت می گیرد. در برخی از ارتودنسی سلبریتی ها از این روش استفاده شده است. از جمله معایب آن می توان به زخم شدن دهان و لثه ها اشاره کرد؛ همچنین تمیز کردن دندان ها در این روش، کمی دشوارتر است.
ارتودنسی دیمون به عنوان «ارتودنسی سریع» نیز شناخته می شود. در این سیستم ارتودنسی برخلاف ارتودنسی فلزی از کش های ارتودنسی استفاده نمی شود، بلکه سیم های ارتودنسی با یک مکانیسم خودکار به حرکت در می آیند. این ابزار با جا به جایی ریشه دندان در روز اول باعث می شود که میزان ویزیت های ارتودنسی و میزان درد بیمار کاهش یابد.
ارتودنسی اینویزیلاین از پلاک های شفاف و بی رنگی تهیه شده است که طی یک تصویر برداری ۳ بعدی از دهان بیمار در لابراتور ساخته می شوند. در طی این پروسه درمانی بیمار می تواند از ۱۸ الی ۳۰ پلاک استفاده کند.
متحرک بودن این سیستم از مزیت های مهم آن است زیرا بیمار در زمان غذاخوردن یا مسواک زدن می تواند پلاک ها را از دهان خود خارج کند و به راحتی دندان هایش را مسواک بزند یا نخ دندان بکشد.
چون در سیستم ارتودنسی اینویزیلاین برخلاف ارتودنسی ثابت از بریس و سیم های ارتودنسی استفاده نشده است، برای بسیاری از افراد یک روش درمانی محبوب و پر طرفدار به شمار میرود. اما شرط استفاده از این روش، کم یا متوسط بودن میزان ناهنجاری های فک و دندان ها است.
بعد از پایان پروسه درمانی از نگه دارنده استفاده می شود؛ زیرا امکان برگشتن دندان ها به حالت قبلی وجود دارد. نگه دارنده ها به دو دسته ثابت یا متحرک تقسیم می شوند.
نگه دارنده های ثابت سیم های مخصوصی هستند که به پشت دندان ها چسبانده می شوند و بیمار باید مدت زیادی از آنها استفاده کند اما نگه دارنده های متحرک پلاک هایی از جنس آکریل هستند که به صورت موقت برای درمان به کار می روند.
این دستگاه ها از نوع ارتودنسی متحرک هستند که برای کودکانی که در سنین رشد قرار دارند، مورد استفاده قرار می گیرند. این دستگاه ها می توانند برای اصلاح بایت و اورجت به کار روند که استفاده از آنها نیاز به همکاری بیمار با ارتودنتیست دارد.
دستگاه های فانکشتال را تنها در هنگام مسواک زدن و انجام ورزش می توان از دهان خارج کرد. طول دوره درمانی با این دستگاه ها می تواند ۹ الی ۱۲ ماه باشد.
که بعد از درمان با ارتودنسی فانکشتال می توان از ارتودنسی ثابت برای اصلاح کامل مشکلات دندان ها استفاده کرد.