ارتودنسی در سنی که جراحی بینی انجام می شود هیچ تاثیری روی نتیجه جراحی بینی ندارد و بنابراین تقدم یا تاخری نسبت به جراحی بینی ندارد و بسته به ترجیح بیمار هر کدام می تواند زودتر انجام گیرد. حتی ارتودنسی همزمان با عمل بینی قابل انجام است و هیچ تداخلی با یکدیگر ندارند. در کل بهتر است هر گونه تغییرات روی شکل ظاهری فک ها قبل از جراحی بینی انجام شود. مخصوصا اگر فردی نیاز به جراحی فک بالا داشت باید حتما قبل از جراحی بینی آن را انجام دهد زیرا جراحی فک بالا باعث تغییر شکل بینی خواهد شد. ارتودنسی در سنین رشد و مخصوصا در نوجوانی می تواند روی فرم فک ها اثر بگذارد.
با درمان ارتودنسی تغییراتی در موقعیت لب ها و فاصله بین لب و بینی و زاویه بینی و نیم رخ فرد، صورت می گیرد. در جراحی بینی، رابطه بین لب و فرم بینی از نکات مهمی است که جراح بینی به آن اهمیت بسیاری می دهد؛ بنابراین تغییرات حاصله از درمان ارتودنسی در نحوه جراحی بینی فرد و تصمیم نهایی جراح بسیار تاثیر گذار است.
اگر فردی ابتدا جراحی بینی انجام دهد و بعد از آن قصد درمان ارتودنسی را دارید، در این حالت، در زمان جابه جایی و تنظیمات براکت ها و حتی در هنگام انجام معاینات، احتمال وارد شدن فشار روی بینی و صورت فرد بسیار زیاد است. به همین دلیل بهتر است که فرد ابتدا جراحی زیبایی بینی انجام دهد و بعد از آن اقدام به درمان ارتودنسی کرد؛ زیرا هم موقعیت و فرم لب و فاصله بین بینی و لب مشخص می شود و از سوی دیگر بعد از جراحی برای فرد مشکلی به وجود نمی آید و فرد بدون نیاز به براکت های ارتودنسی می تواند جراحی بینی موفقی را کند.
برای بسیاری از افراد این سوال پیش می آِد که اول ارتودنسی یا عمل بینی؟ تصمیم گیری درباره اینکه ابتدا ارتودنسی کنیم یا جراحی بینی، می تواند چالش برانگیز باشد. هر دو روش مزایا و معایب خاص خود را دارند و انتخاب بهترین گزینه به نیازها، اهداف و انتظارات شما بستگی دارد. در این مقاله به راهنمایی برای تحلیل این موارد و انتخاب بهترین روش برای شما می پردازیم.
انجام همزمان عمل بینی و ارتودنسی، به دلیل تداخل این دو فرآیند با یکدیگر، می تواند عوارض و خطرات متعددی را به دنبال داشته باشد. در این مقاله به بررسی برخی از این عوارض می پردازیم:
هم عمل بینی و هم ارتودنسی به تنهایی نیازمند دوره نقاهت و ریکاوری هستند. انجام همزمان این دو عمل، می تواند این دوره را به طور قابل توجهی طولانی تر کند و به زمان بیشتری برای بهبودی کامل نیاز باشد. در طول دوران نقاهت، باید مراقبت های ویژه ای از بینی و دهان خود انجام دهید که می تواند پیچیده و چالش برانگیز باشد.
جراح بینی در حین عمل، بر روی ساختار استخوانی و غضروفی بینی شما تغییراتی ایجاد می کند. حرکت دندان ها در اثر ارتودنسی، می تواند بر این ساختار جدید تاثیر بگذارد و باعث ایجاد ناهنجاری در فرم بینی شما شود.
هر دو عمل بینی و ارتودنسی، زخم هایی را در بدن شما ایجاد می کنند. انجام همزمان این دو عمل، به معنای وجود زخم های بیشتر و در نتیجه، افزایش خطر ابتلا به عفونت است. عفونت می تواند عواقب جدی به دنبال داشته باشد و روند بهبودی را به طور قابل توجهی مختل کند.
در عمل بینی، تغییراتی در ساختار داخلی بینی شما ایجاد می شود که می تواند بر تنفس شما تاثیر بگذارد. ارتودنسی نیز، در برخی موارد، می تواند باعث انسداد مجاری تنفسی شود. انجام همزمان این دو عمل، می تواند خطر بروز مشکلات تنفسی را افزایش دهد.
جراح بینی برای رسیدن به بهترین نتیجه، باید تناسب بینی را با سایر اجزای صورت شما در نظر بگیرد. حرکت دندان ها در اثر ارتودنسی، می تواند این تناسب را به هم بزند و نتیجه نهایی عمل بینی را تحت تاثیر قرار دهد. همچنین، فشار ناشی از براکت ها و سیم های ارتودنسی، می تواند بر روند بهبودی زخم ها در بینی تاثیر منفی بگذارد و ظاهر نهایی آن را تحت الشعاع قرار دهد.
علاوه بر موارد ذکر شده، انجام همزمان عمل بینی و ارتودنسی می تواند درد و ناراحتی بیشتری را به همراه داشته باشد و از نظر روانی نیز برای فرد چالش برانگیزتر باشد.
جراحی برای رفع مشکلات اسکلتی انجام می شود که بر توانایی گاز گرفتن، جویدن و گفتار تأثیر می گذارد. درمان ارتودنسی قبل و بعد از جراحی انجام می شود تا دندان های بالا و پایین به طور مناسب با هم روبرو شوند و فرد بتواند به طور موثرتری گاز بگیرد، جویده و صحبت کند. جراحی ممکن است برای کسی که فک بالا و پایین که دندان ها را نگه می دارد از وضعیت خارج کند، لازم است.
در نتیجه، دندان های بالا و پایین متناسب نیستند و توانایی گاز گرفتن، جویدن یا گفتن را مختل می کند. متخصص ارتودنسی شما در کنار یکدیگر با یک جراح فک و صورت برای قرار دادن فک و دندان برای عملکرد مطلوب کار می کند.
افرادی که فک پایین آن ها عقب رفته است و تمایل به جراحی بینی دارند، ابتدا باید عقب رفتگی فک پایین را درمان نمایند و بعد از آن اقدام به جراحی زیبایی بینی نمایند. زمانی که جراحی بینی بعد از رفع مشکل عقب رفتگی فک پایین، انجام شود، فرد دیگر احساس نمی کند که بینی آن بزرگ است و احساس مطلوبی خواهد داشت.
زیرا عقب رفتگی فک باعث می شود تا فرد به اشتباه احساس بزرگی بینی کند و در این حالت بعد از جراحی بینی نیز احساس خوبی نخواهد داشت.
ارتودنسی ابزاری برای اصلاح ساختار فک و ترتیب دندان ها در داخل دهان است. یکی از مواردی که منجر به ناهنجاری فک و صورت در افراد می شود، مشکل بینی و تنفس از طریق دهان است. در این شرایط و به دلایل مختلفی مانند انحراف بینی، فرد باید از طریق دهان نفس بکشد و این منجر به گرفتگی فک بالا و نظم نامنظم دندان می شود.
ارتودنسی علاوه بر اهداف درمانی و بهبود سلامت دهان و دندان، زیبایی و تقارن بین نقاط مختلف صورت را افزایش می دهد. رفع آرواره ها و دندان ها در دهان باعث می شود که ظاهر قسمت پایین صورت تغییر کند. یکی از نکات اساسی برای جراحی بینی تعادل بین بینی و قسمت هایی مانند دهان و دندان است؛ بنابراین، عملا این دو رابطه پیچیده ای با یکدیگر دارند.
از آنجا که جراحی زیبایی بینی اغلب در بزرگسالی انجام می شود، تغییرات محدود دندان و فک و صورت در این سن انجام می شود. همچنین بیشتر درمان های ارتودنسی در دوران کودکی توصیه می شود تا به بهترین نتیجه برسید؛ بنابراین ممکن است در ابتدا ارتودنسی و تشکیل نهایی شکل لب و اندازه آرواره ها برای دستیابی به بهترین و متعادل ترین نتایج حاصل از جراحی بینی لازم است.
برخی افراد نیاز به ارتودنسی دارند و از طرفی دیگر تمایل دارند جراحی بینی انجام دهند، اما این نکته را باید توجه داشته باشند که نمی توانند درمان ارتودنسی همزمان با جراحی بینی انجام دهند. حال باید بدانید که کدام یک را بهتر است زودتر انجام دهید و در اولویت قرار دهید.
یکی از نکات قابل توجه در مورد جراحی زیبایی بینی که جراح برای شکل نهایی بینی شما در نظر خواهد گرفت، ارتباط آن با لبهای شماست (توجه داشته باشید که ارتودنسی فرم لبهای شما را تغییر می دهد). همچنین، این امکان وجود دارد که از طریق روش ارتودنسی بینی شما تحت فشار ارتودنسی قرار گیرد؛ بنابراین، توصیه می شود که بعد از ارتودنسی، جراحی زیبایی بینی انجام دهید. در آخر توصیه می شود قبل از جراحی بینی با متخصص ارتودنسی خود مشورت کنید.
بیمارانی که متقاضی درمان ارتودنسی هستند باید بهداشت بسیارخوبی داشته باشند؛ چون در شرایط قرارگیری پلاک های متحرک و به خصوص براکت و سیم های ثابت رعایت بهداشت دهان مشکل تر می شود و اگر بیمار دقت و تمرکز کافی در رعایت بهداشت خود نداشته باشد، دندان ها زیر براکت و سیم های ارتودنسی به سرعت دچار پوسیدگی می شوند.
مشکل بعدی احتمال برگشت درمان است. به اصطلاح «برگشت» بخشی جدایی ناپذیر از درمان ارتودنسی است. این وضعیت درصورتی که بیمار دستور متخصص را برای استفاده منظم از پلاک های نگهدارنده بعد از درمان ثابت نادیده بگیرد یا در بیمارانی که توسط دندانپزشک غیرمتخصص ارتودنسی درمان شده اند، مشاهده می شود.
به طور کلی، توصیه می شود که بین 6 ماه تا 1 سال بعد از عمل بینی، برای شروع ارتودنسی اقدام کنید. در این مدت، تورم به طور کامل فروکش کرده و بینی شما ثبات پیدا می کند. همچنین، جراح بینی شما می تواند از عدم وجود هر مشکلی مطمئن شود.
انتخاب بین ارتودنسی قبل از جراحی بینی یا برعکس، تصمیمی کاملاً شخصی است که باید با توجه به شرایط و اولویت های شما و همچنین نظر متخصصان مربوطه گرفته شود. در نهایت، توصیه می شود که با هر دو متخصص ارتودنسی و جراح بینی خود مشورت کنید و نظر تخصصی آنها را در مورد بهترین روش برای شما جویا شوید. همچنین، به خاطر داشته باشید که:
انجام همزمان عمل بینی و ارتودنسی به دلیل تداخل این دو فرآیند با یکدیگر، می تواند عوارض و خطرات متعددی را به دنبال داشته باشد.
امیدواریم این مقاله به شما در انتخاب بهترین روش برای ارتودنسی یا جراحی بینی کمک کرده باشد.